Thursday, 11 June 2015

Allah Allah Allah

Assalammualaikum!

Harini aku duduk termenung, fikir apa kelemahan aku? Apa kelebihan aku? Macam mana aku nak transform kekurangan jadi kelebihan? Dan bagaimana kelebihan yang ada digunakan untuk menjadi orang lebih berguna?

Bila difikir, kelemahan aku banyak sangat dari kelebihan. Apatah lagi aku rasa macam lemah di sisi Allah swt. Iman masih goyah. Ibadah aku rasa macam belum puas hati dengan pencapaian. Aku memandang luar tingkap.

Banyak perkara aku fikir. Apa yang aku akan jadi pada masa depan? Siapakah aku di masa depan? Adakah aku akan jumpa lelaki soleh yang dapat bimbing ku dengan agama? Aku mula bersoal sendiri.

Dan aku selalu fikir, adakah penghijrahan aku kerana Allah? Aku mula garu pipi yang tidak gatal. Adakah aku dapat jadi hamba yang bertakwa? Bila diingatkan aku banyak buat dosa.Layakkah? Bertaubat tapi buat dosa lagi. Aku rasa kesian kat diri aku. Allah bagi peluang kat aku. Aku kadang terleka.

Bila dengar bacaan Al Quran. Aku jadi sedih, walaupun aku tak faham pun maksudnya. Tapi, aku ingin jadi seorang yang pencinta Al Quran. Aku nak perbaiki bacaan aku. Tapi aku malu dan tak tahu nak cari siapa. Jika aku lelaki ia takda masalah, tapi aku perempuan. Kebarangkalian mudir mudir adalah lelaki. Aku jadi lemah.

Banyak benda aku kena pebaiki diri. Sifat malas tu masih ada. Bila rajin jadi rajin sangat. Bila malas jangan disuruh buat apa. Mungkin aku akan terbaring bawah kipas saja. Merasakan diri tidak bertanggungjawab. Aku sendiri yang memilih begitu sebab diri aku ni masih goyah.

Bila kawan memuji aku seperti ustazah selalu kongsi mutiara kata, membantu kami. Aku terdiam. Aku mula fikir adakah aku ikhlas kerana Allah atau aku dahagakan pujian manusia?

Merasa diri kosong. Inilah yang paling aku tak suka!  Merindui saat aku dibelai kasih sayang Ilahi masa zaman kuliah. Aku merasakan diri aku tak seperti dahulu. Aku dapat rasakan perbezaannya. Sekarang aku rasa tiada apa apa. Ya Allah. Bagaimana nak tetapkan hati ini supaya sentiasa istiqamah? 

Menangis aku di atas sejadah. Menjadi rindu. Menjadi malu. Menjadi sedih tatkala diri seperti tin kosong. Betapa Allah sayangkan hambanya tapi kenapa masih terleka?
Aku berasa malu nak mendongak membayangkan Allah ada di depan. Takutnya.

Aku tak mahu fikir dunia! Aku tak mahu fikir cinta! Aku tak mahu terleka! Aku tak mahu dibuai nafsu! Aku tak mahu jadi ahli neraka! Aku tak mahu jadi hamba yang tak menghargai apa yag sudah ditentukan kepada aku!

Aku tersungkur atas sejadah. Ya Allah. Ya Allah. Ya Allah. Ya Allah. Bagilah hati ni rindu padaMu. Bagilah hati ni rindu Rasulullah Mu. Bagilah hati ini rindu kebaikan. Allah. Allah. Allah. Allah. Allah. Allah. Allah. Allah.


I hope Allah give us Tawfiq and have a strentgh to do the things that pkease Him.
Aminn.

#sharetheheartloveAllah

Syukran ^^







No comments: